Dag 23: Ulaan Baator - Zamiin Uud (550 km)

Voor vandaag staat de woestijnrit op het programma. Ruim 500 km met lage gemiddelde snelheden, vroeg op dus. Om 4 uur staan we op. Er is nu gelukkig weer stroom en water. Het ontbijt in het ger-kamp is weer uitstekend. Bij het verlaten van het kamp blijkt de achterband van Markus wat slap. We pompen deze bij en rijden in de kolonne de Gobi woestijn in. Er is afgesproken dat we verzamelen waar de verharde weg op houdt. Onze auto wil niet echt doortrekken. We vermoeden dat het benzinefilter dicht zit. We hebben een nieuw filter bij ons en vervangen dit op de verzamelplaats. De inhoud van het filter is zwart. Er zit zand in. Het euvel blijkt verholpen.



Nog geen kilometer in de woestijn wordt de motor te warm. Er zijn zekeringen doorgebrand zodat de ventilatoren(we hebben er twee) niet meer draaien. De temperatuurgeregelde schakelaar is de oorzaak. We hebben geen zekeringen bij ons. We overbruggen de temperatuurschakelaar en halen de zekeringen er tussen uit. Het euvel is verholpen en we rijden weer.



We moeten in de Woestijn parallel rijden aan een spoorlijn. Er zijn Mongolese gidsen ingehuurd die voorop rijden. De gids waar wij achteraan rijden rijdt echter verkeerd en plotseling moet de hele stoet omkeren. Als we weer goed en wel aan het rijden zijn stopt Jan. Markus en wij stoppen bij hem. Jan denkt dat de schokbreker weer los zit. Het is dit keer echter ernstiger. Ook bij Jan is de schokdemper aan de bovenzijde uitgescheurd. We verwijderen de schokbreker en rijden verder.



Men gaat ook hier in de woestijn een weg aanleggen. Er wordt daarvoor een asfaltcentrale opgebouwd. Het lukt ons om daar de auto gelast te krijgen.



Inmiddels zijn we echter enkele uren achterop en staan we met drie auto's alleen in de woestijn. We rijden door en komen achtereenvolgens een katterug met gebroken draagarm in de voorwielophanging, een Amazone Combi met een gebroken achterdraagarm en het team van Omroep Flevoland met een afgebroken fusee kogel tegen. Bij allemaal stoppen we, maar we moeten vaststellen dat we geen hulp kunnen bieden. De gestrande teams wachten op de technische dienst, die het dus erg druk zal krijgen.



Rond de schemering zijn we ongeveer half weg in de woestijn. Er is een dorpje en we kunnen er tanken. Het wordt steeds lastiger om de spoorlijn te volgen omdat de paden er nogal ver vanaf liggen. De paden worden steeds slechter. Diepe kuilen en als die er niet zijn wasbord. De snelheid gaat er helemaal uit en met nog 180 km voor de boeg halen we gemiddeld nog geen 20 km per uur meer. Het wordt donker en we kunnen de spoorlijn niet meer zien. We rijden op kompas en omdat wij verstralers hebben gaan wij voorop rijden. Op een gegeven moment zien we de anderen niet meer volgen. We rijden terug. Nu is bij Markus de rechter schokdemper aan de bovenzijde uitgescheurd. Het is inmiddels 11.30 u en we zijn dood moe. We hebben nog een 170 km voor de boeg, rijden gemiddeld nauwelijks 20 km per uur en moeten morgenochtend om 8 u aan de grens staan. We stellen vast dat dit niet haalbaar is en besluiten te gaan slapen tot het weer licht is. We hebben geen bereik op de gsm en kunnen dus niemand op de hoogte stellen van ons besluit om in de woestijn te overnachten. Het begint inmiddels wat te regenen en we besluiten geen tent op te zetten maar in de auto te gaan slapen.