Dag 24: Zamiin Uud - Erenhot (150 km)

We zien en horen 's nachts een aantal maal de trein langs komen, we zaten dus toch niet zo ver van het spoor. Rond half 5 als het licht begint te worden is het tijd voor het ontbijt: ontbijtbuffet vanaf de achterklep van een p1800 midden in de Gobi-woestijn met om ons heen niets dan leegte (zand en stenen niet meegerekend natuurlijk). Het brood en de kaas die we uit voorzorg hadden meegenomen komen goed van pas.



Vreemd is dat we er allemaal van overtuigd waren dat we ons aan een soort bosrand bevonden, als het eenmaal licht is zien we dat er niets is.

Nu blijkt de achterband van Markus ook nog lek te zijn. We plaatsen het reservewiel en verwijderen de gisteren uitgescheurde schokdemper. We vervolgen de 'weg' weer, in de hoop dat deze beter wordt. De hoop blijkt ijdel. We komen ook geen enkel ander voertuig tegen en zien ook geen andere deelnemers meer. We denken dus niet het beste pad te hebben. We kunnen echter af en toe de spoorlijn zijn en we zijn er daarom, ondersteund door het kompas, van overtuigd dat we in de goede richting rijden.



Het tijdstip waarop we aan de Chinese grens moeten zijn is inmiddels gepasseerd. We denken dat de hele groep op ons zal staan wachten. Er zit echter niets anders op dan door hobbelen over de steeds slechter wordende paden. We rijden allemaal een paar keer vast in rul zand, zodat de gemiddelde snelheid nog verder daalt. Rond het middag uur zien we in de verte een plaats, waarvan we aannemen dat dit de grensplaats Zamiin Uud is. De paden zijn inmiddels wat beter en we kunnen af en toe in de derde versnelling rijden.



Plotseling zien we naast ons een ger kamp en een Volvo naast de weg staan, dit is het kamp waar we afgelopen nacht hadden moeten overnachten. Als we het ger-kamp binnenrijden klinkt er geklap en gejuich. Er is 's nachts een groep van ca 11 auto's binnengekomen die een vrachtauto hebben laten voorrijden. Verder zijn er nog maar enkele teams binnen. De rest zit nog in de woestijn.

We eten wat en om ca 14 u gaan we met de groep die aanwezig is naar een tankstation bij de grens. Daar komt rond 15.00 u ook de groep aan die met de reisleiding heeft overnacht in de woestijn. We gaan naar de grens waar weliswaar de gebruikelijke procedures gevolgd worden, maar waar het toch redelijk "vlot" gaat.

Onze auto heeft zich perfect gehouden in de woestijn en eigenlijk kunnen we tevreden vaststellen dat we zonder een schrammetje te hebben opgelopen aan de Chinese grens staan. Daar komt echter een einde aan, als een mongool met een jeep tegen onze linker deur rijdt terwijl wij stil staan. Een flinke deuk en een kras. Shit!!



Rond 19.00 u.als het begint te schemeren worden we onder politie escorte naar het hotel gebracht, dat een paar km over de grens staat. Het is een wat onoverzichtelijke boel geworden. Lang niet alle teams zijn binnen en ook de technische dienst is er nog niet. 's avonds bij het diner, dat bestaat uit een ongekend uitgebreide Chinese maaltijd, vraagt Kees Boonman of Ton morgenochtend wil meehelpen aan de auto van Evert Kers, die onbestuurbaar is geworden. Ton stemt uiteraard toe en dat betekent weer vroeg op.



Inmiddels wordt duidelijk welke tol de woestijn geëist heeft. En stuk of 10 auto's met afgebroken schokbrekers en een stuk of 8 auto's met kapotte uitlaten. Verder nog de nodige andere problemen. Het hotel is geweldig. Heerlijk eten, warme douche en airco. het is weer na middernacht als we naar bed gaan.