Wat opvalt is dat het landschap steeds uitgestrekter wordt en de bevolkingsdichtheid hier ook af lijkt te nemen. Het moerassige landschap lijkt echter een groot nadeel te hebben: insecten, en veel. Het is maar goed dat we een beetje door kunnen rijden want als we ook maar een minuut stil staan worden we belaagd. De idee dat , hoe verder naar het Oosten, hoe hoe primitiver steden, gebouwen e wegen blijkt helemaal niet te kloppen. Onderweg komen we langs Tyumen. We rijden over een rondweg en een moderne auto-boulevard en nieuwe, moderne woonwijken in aanbouw. Ook de wegen zijn en stuk beter dan we gewend waren.
Onderweg horen we een bonkend geluid bij het rechter achterwiel. Dit wordt steeds frequenter en heftiger. Als we stoppen langs de kant van de weg blijkt dat het onderste kommetje van de schokbreker dat de rubber vast houdt compleet verdwenen is. De moertjes zijn er waarschijnlijk doorheen geslagen vanwege de speling die er gezeten heeft. Bob heeft ons nog gezegd dat de moertjes zo ver aangetrokken moeten worden dat de rubbers bol staan. Gelukkig zitten de moertjes er nog en met een rivet (dank aan equipe 75) als noodoplossing kunnen wij onze weg weer vervolgen.
Een van de andere equipes in onze groep wordt aan de kant gezet door de politie. Niet omdat ze iets verkeerd hebben gedaan maar oom agent vond het wel interessant om de auto eens van dichtbij bekijken. Later op de dag wordt een andere equipe ook aangehouden, waarschijnlijk omdat ze de tekst: "we love guus" achter de voorruit hebben en de agent in kwestie onze nederlaag er nog even in wou wrijven. Na een overeenstemmende conclusie: 'good match' mogen ook zij hun weg weer vervolgen. Omdat we vandaag ook de klok nog een uur vooruit moeten zetten en de rit meer dan 1000 km lang blijkt te zijn, zitten we pas rond 10 uur aan het diner. Voorspoedig verlopen dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten