Dag 19: Irkoetsk - Ulan Ude (500km)

Als we vanmorgen wakker worden horen we de regen tegen het raam tikken. Het blijkt al sinds een uur of 4 non-stop redelijk hard geregend te hebben. We zijn blij dat we gisteren naar het Baikal-meer geweest zijn want het weer ziet er voor vandaag niet al te best uit.

De rit van vandaag leidt ons voor het grootste deel langs het Baikal meer door een landschap dat steeds meer bergachtig begint te worden. We stoppen onderweg om een groepsfoto te maken.



De wegen zijn hier goed en dat is wel een verademing na onze ervaringen van eergisteren. Toch horen we onderweg ineens iets bij het linker achterwiel. We stoppen en zien dat de band helemaal leeg is. Gelukkig kunnen we Markus die voor ons rijdt signaleren want in alle haast zijn we tijdens het vertrek vergeten een krik mee te nemen. We zetten het reservewiel er op en kunnen weer verder rijden.



Als we 's avonds aankomen in het hotel repareren we de band en komen er achter dat een 10cm lange spijker die we waarschijnlijk bij één van de wegwerkzaamheden in de band gereden hebben de oorzaak is. We worstelen nog even om de band van de velg te krijgen (door er met een andere auto overheen te rijden krijgen we hem er af) en zetten het originele wiel voorzien van een nieuwe binnenband weer terug.



Wat ons opvalt is dat in Ulan Ude, in vergelijking met Irkoetsk, ineens veel meer (de meerderheid) mensen met een aziatisch uiterlijk rond lopen terwijl we toch al sinds Jekaterinenburg officieel in Azië zijn. Het valt trouwens ook op dat naarmate we oostelijker komen de mensen steeds vriendelijker worden en beter Engels spreken. De steden in Siberië zien er trouwens best god uit. Ons beeld van Siberië als een verbanningsoord waar nauwelijks te leven is, moet dringend worden bijgesteld. Zeker de moeite waard om eens naar toe te gaan.